Hoe vaak ben jij al opnieuw begonnen? Deze vraag heeft het afgelopen jaar zo vaak door mijn hoofd gespookt. 

Nog niet zo lang geleden zag ik een post op LinkedIn met een vraag aan de lezers; 'stel: je bent net zo oud als je nu bent, maar je mag en kan alles worden wat je wilt. Wat zou jij dan nu doen?' Ik werd getriggerd, en schreef direct dat ik vrijwilligerswerk zou gaan doen op Lesbos. Tevreden legde ik mijn telefoon aan de kant en viel in slaap. In de nacht werd ik wakker en in ene dacht ik NEEEEE ik word journalist, dat zou ik serieus echt doen als alles kon. De volgende morgen tijdens de koffie hoorde ik het nieuws over alle ellende in de wereld en een stukje over het debat van de avond ervoor. In ene wist ik het! Als alles kon dan ging ik de politiek in, ik had de naam al klaar: Partij NLMP (Niet lullen maar poetsen), zag mijzelf al helemaal gaan. Hoezo altijd in het Chinees praten waardoor de meeste mensen je niet kunnen volgen? Gewoon Jip & Janneke taal, meer menselijkheid en natuurlijk een beetje extra liefde. Vol enthousiasme zag ik mijzelf al helemaal gaan: Bobie for President!

Nadat ik gewoon weer even terug was gekomen op aarde, besloot ik de post nog eens te lezen. Hoe leuk, al die mensen die net zo enthousiast waren als ik. De een schreef 'ik zou absoluut doen wat ik nu doe.' Terwijl de ander stiekem terugkeerde naar zijn of haar kinderdroom: 'ik kan totaal niet zingen, maar ik zou echt popster worden en gaan touren met een band!' Andere mensen kozen voor een andere tak bijvoorbeeld de zorg en weer een ander koos om een boek uit te geven met zijn levensverhaal.

Te leuk toch? Zo'n simpel berichtje waarbij iedereen even kan zijn wat hij of zij altijd heeft willen zijn. Terug in de tijd en die jeugddroom uit laten komen al zingend als een popster in een band. Maar het leukste vond ik eigenlijk de mensen die vol overgave aangaven dat ze dat zouden doen wat ze nu doen. Hoe gaaf is het als je al jaren dezelfde baan hebt en na al die jaren nog steeds je droombaan bezit? Ik ben inmiddels ergens in de 30, heb niet een heel standaard leven en ook niet een heel standaard stabiel werkleven. Het Universum heeft meerdere malen bedacht dat het leven iets anders voor mij in petto had dan ik zelf had bedacht en daarnaast is één van mijn lijfspreuken 'wanneer ik later groot ben'. Ik kan misschien niet op mijn vijftigste zeggen dat ik al mijn hele werkleven dezelfde droombaan heb, maar ik kan wel zeggen dat ik altijd datgene doe waar ik blij van word. Ooit zei iemand dat het tijd werd dat ik genoegen ging nemen met een 7 in het leven. Maar weet je? Ik weet dat het leven een 9,8 kan zijn, en waarom zou ik met minder genoegen nemen? Wie weet heb ik nu mijn droombaan getroffen ;-)