Tot de dood ons scheidt

Tijdje terug had ik een gesprek met iemand die zei dat eeuwige trouw beloven echt heel erg pre historie is… Dat je dus tegen iemand zegt met jou tot het einde was blijkbaar van mij een rare gedachten. Om weer terug te komen naar mijn spontane ik kreeg ik de opdracht om te gaan daten. Ga het maar proberen zei ze, heb geen verwachtingen en geniet van het moment…. Daar ging ik….

Ik stofte mijn online datingaccount af, want dat was zo’n succes de vorige keer;-) en probeerde het opnieuw. De regel: geen spelletjes en GEEN alleen seks liet ik staan. Pre historie of niet er zijn grenzen…

PING, Ping, ping, ik had matches. De 1 nog wilder dan de ander.. ‘’ Hi, ik hou van reizen, koken, sporten en mijn werk is mijn passie. Ik heb een eigen bedrijf in … en wil je graag leren kennen’’. Ik stuurde terug, wat leuk klinkt goed allemaal (dit was mijn spontane ik, kan niet anders, ik word al moe van de gedachten dat ik al die hobby’s in 1 week moet stoppen) ‘’ ja he’’, stuurde hij, ‘’ om gelijk maar even dieper erop in te gaan ik hou van standje 69’’, en toen volgde er nog een opsomming van heel veel standjes, manieren etc welke ik jullie graag bespaar. Voordat ik deze wereld reiziger afsluit maak ik snel nog even een screenshot als bewijs dat ik heeeul spontaan ben geweest maar dat ook daar grenzen aan zitten. Net wanneer ik denk, spontaan genoeg voor de aankomende 10 jaar ontvang ik een superlike. Dat streelt mijn spontane ego he. Een knappe man staart mij aan via zijn leuke foto’s en mijn spontane ik is nu op dreef. Hoppa! Een date voor de avond erop wordt gepland, zo spontaan ben ik gewoon, en wonder boven wonder is hij nog leuk ook. Oke oke hij roept wel erg hard dat hij niet weet of een relatie het gene is waar hij nu op zit te wachten maar he, leef in het moment toch…. De avond erop is date 2 ook heel gezellig.. Oke oke hij heeft nu al een paar keer gezegd dat die 2 cm dat ik groter ben wel echt 2 hele centimeters zijn, waarop ik op zijn minst het gevoel heb dat ik de reus ben en hij klein duimpje maar goed, leef in het moment.. Date 3 was nog gezelliger, hij maakt mij aan het lachen, hij vindt mij een ontwikkeld persoon (HA, in THE pocket, eerlijk is eerlijk ik vind dat serieus wel echt het meest mooiste compliment wat iemand je kan geven) en we hebben een leuke avond. Date 4? Die kwam niet…..

2 weken later ga ik op date met Mister X. Na wat berichten op en neer besluiten we dat we elkaar maar gewoon moeten zien. Zijn woorden: het echt kan nooit tegenvallen, je bent zo lief daar kan ik niet omheen……. Hij haalt mij op, met een roos, en we hebben een hele leuke avond. Hij vertelt over zijn dingen en ik over de mijne en na een spontane avond brengt hij mij thuis. Een week later staat de roos nog en de date is weg……

Tijd om voor mijzelf even mijn ‘spontane ik die geniet van het moment’ onder de loep te nemen.

2 dates rijker, heel spontaan en genoten van het moment: check

Sterker geworden: check

Geleerd: check

Doe ik het nog een keer: NEE, genoeg spontane acties voor mij. Ik ben denk ik toch meer pre historie of zoals ik tegen mijn vriendinnen zei; ik heb gewoon veel liefde te geven. Niks mis mee maar mijn online profiel gaat nu echt definitief in de kast met dubbel hang slot. En mijn veel liefde te geven? Die deel ik wel met jullie ;-)

Fijn weekend, liefs Bobie