Ooit begon ik mijn blog zo

Mijn bijnaam is Bobie, waarom? Volgens mensen dichtbij mij ben ik een echte Bobie!
Ik kan slechtere bijnamen bedenken ;-) Ik ben ergens in de 30, woon in de buurt van Utrecht en heb 'een ander dan andere leeftijdsgenoten' leven. Een leven waarbij sommige misschien denken ''HOE DAN'' en andere wellicht denken ''KLINKT GOED''! De rode draad is in ieder geval dat niets loopt zoals ik ooit bedacht had.

Je raadt het nooit: we zijn een tijdje verder en... de rode draad is nog precies hetzelfde! Niets loopt zoals gedacht of gehoopt, mijn leven staat nog regelmatig op zijn kop, ben inmiddels iets verder ergens in de 30 en ik blijf lachen! 

Huisje, boompje, NIETS

Vorig jaar op 15 april was een belangrijke dag, we kregen namelijk de sleutel van ons eerste huisje. Weet je nog? The Mister was terug, we hadden het gezellig, zochten een huis, op zoek naar een inrichting waar we beide blij van werden en op 15 april 2019 begon het sprookje dan echt. Niet dus! Om precies te zijn, het sprookje duurde 8 maanden en daarna was het boek uit. Geen 'ze leefde nog lang en gelukkig', maar een gebroken hart, hoofd en geen huis. 

Binnen een week was ons (t)huis leeg, hadden de bovenburen een nieuwe bank en ons huis, was de boedelbak volgeladen en begon er opnieuw een nieuw hoofdstuk in mijn leven. 

Mocht jij je afvragen waarom het sprookje eindigde, dan zijn we daarin samen. De bewuste zondag in november wist ik het niet, en tot de dag van vandaag weet ik het eigenlijk nog steeds niet. Wat ik toen wel graag wilde weten, is inmiddels nu helemaal prima. 

En nu?

En nu zijn we een jaar verder, een jaar nadat we de sleutel kregen en bijna 6 maanden verder na de break. Langzaam begin ik weer de blije en gelukkige Bobie te worden, en bestaan de dagen niet meer uit huilen en wijn. Nu bestaan ze uit wijn en lachen: een prima combinatie die mij zeer goed bevalt ;-) 

De prins op het welbekende witte paard, huisje, boompje, beestje en samenwonen hebben we gehad. Ik kan iets afvinken op het lijstje, en ben tot de conclusie gekomen dat het niet mijn ding is. Ondanks dat het in eerste instantie niet mijn keuze was om de roze wolk te verlaten, ben ik blij dat deze keuze gemaakt is. Ik heb een hoop over mijzelf mogen leren en ben tot de conclusie gekomen dat het leven te mooi is om genoegen te nemen met dingen waar ik niet blij van word.

En nee, ik ben geen mannenhater geworden, al heb ik wel nieuwe opvattingen en geef ik mijn BFF in veel zaken gelijk op het gebied van mannen :-). Geloof ik nog steeds in de liefde, maar dan waarschijnlijk in een hele andere vorm dan de meeste van mijn leeftijdsgenoten en ben ik vooral heel erg blij en gelukkig met het leven dat ik nu heb.

Ik ben dus weer helemaal terug! Niet alleen als persoon, maar ook met mijn blogs. Deze gaan alleen niet meer over de liefde, al zal ik vast nog weleens iets delen ;-), maar over alle andere mooie en verdrietige zaken, leuke tips om te lezen en nog veel zaken die ik in het leven tegenkom.

Ben jij er ook weer bij in de volgende blog? 

Liefs Bobie!