Een zwoel verhaal

 

Een tijdje terug las ik een oproep op een bekende website voor een zwoel zomerverhaal. In the pocket dacht ik! Het moest wel voldoen aan bepaalde eisen..

- 2000-3000 woorden
- Bouquet reeks meet 50 tinten grijs
- En je mocht niet van je stoel afglijden ;-)

Nou, appeltje eitje was mijn reactie. Ik lees graag, heb genoeg romans gelezen, 50 tinten is mij ook niet onbekend en 2000-3000 woorden is NIKS...... dus.....

Vol goede moed pakte ik mijn laptop en startte met het begin. Dit delete ik direct en begon opnieuw. Ook dit werd vrijwel direct door mij gedelete FUCK hoe schrijf je een begin?!?!?!?

Oke Boby, begin met het 50 tinten gedeelte...... Ik heb serieus nooit geweten dat ik preuts ben in woorden. Druk typte ik door:

Ik nam hem in mijn mond - DELETE
Ik nam het in mijn mond - wat is HET?!?! Een wortel? Een Lolly? Een boterham?!
Hij zakte door zijn knieën en zijn hoofd bewoog naar.... - naar WAT?!?!? De grond? Mijn voeten?

De woorden om het verhaal 50 tinten te laten maken kende ik even niet en om er een kloppend, goedlopend, zwoel, minimaal 2000 woorden en feel good verhaal van te maken was het toch wel een beetje belangrijk om de juiste woorden te vinden.

Na druk zwoegen en verstand op nul was dat gedeelte af. Opgelucht keek ik op de woordenteller, dit moest toch wel al voldoen aan minimaal de helft.. 500 woorden had ik er zojuist uitgeperst, nog lang niet genoeg en ik had inmiddels een schunnig verhaaltje zonder opening of einde; een soort van brood zonder kapje of lamp zonder fitting. Na eeuwen zwoegen en mijzelf ervan overtuigd dat ik nu al een writersblock had was het af!! Jawel met een begin en een einde :-)

s'Avonds vroeg mijn moeder ''is je verhaal nu al af''? ''Uhm, ja hoezo?''
Raad je het al? Ze wilde het lezen... mijn zwoele 50 tinten grijs verhaal. Met een begin en een einde MAAR ook met een behoorlijk opvallend midden..

De volgende ochtend stuurde ik het per mail met als onderwerp:
Gelieve mij te sparen vind t doodeng als jij t leest..