We horen natuurlijk heel veel over wat we allemaal moeten missen. Met grote groepen er tussenuit, niet meer even spontaan crashen op het terras en dan hebben we ook nog huidhonger (met we weet ik niet zo goed wie we bedoelen, ik ben op dieet dus heb vrijwel altijd honger, maar huidhonger is dan weer niet iets waar ik last van heb...).

Moedernatuur en de coronacrisis

Aan het begin van deze coronacrisis hoopte ik ergens dat er een grote verandering kwam. In het denken maar vooral in het doen van de mens. Waar we voorheen meer, groter en veel wilde, hoopte ik ergens dat we nu blij zouden zijn met alles wat we al hebben. Aan het begin van de crisis was ik op de begraafplaats, kan geen kwaad er liggen veel mensen, maar de kans op besmetting is zeer klein ;-). De begraafplaats is een plek waar ik even stil kan staan bij het verlies, maar waar ik vooral ook heel rustig kan nadenken en waar ik echt tot rust kan komen. Terwijl ik op 'mijn' bankje zat, zag ik de vogels heerlijk rond vliegen, de konijntjes rond springen en de bomen tot bloei komen. Ik besefte mij hoe klein wij mensen eigenlijk zijn: onze wereld stond stil, maar de natuur deed gewoon wat ze mocht doen. 

Zo'n moment gun ik iedereen. Want wanneer iedereen dit zou zien, dan is het besef er misschien sneller dat ons leven, ook met een klein tandje minder, heel mooi kan zijn. En nee, dan heb ik het niet over al die mensen die nu nog eenzamer zijn of de ondernemers die langzaamaan hun passie zien wegwaaien door de nieuwe regels. Mijn hart breekt voor deze mensen, echt! En er is niets dat dit goed kan maken. 

Echter heel stiekem heb ik ergens wel een kleine mening over alles. Eentje waar veel mensen misschien totaal niet op zitten te wachten, maar he het is mijn blog dus ik dacht als ik het ergens mag plaatsen dan is vast en zeker hier!

Is er een dokter in de zaal?

Ik heb mij de afgelopen periode namelijk heel erg verbaasd over een aantal zaken. Zo vind ik het dus heel vreemd dat je eigenlijk alles weer mag, mits je gepaste afstand houdt, maar een afspraak bij de huisarts is werkelijk waar onmogelijk, omdat daar alles nog dicht is om besmetting te voorkomen. Hetzelfde geldt voor de apotheek, je medicatie kun je uit een kluis halen, maar een vriendelijk gezicht en een persoonlijke uitleg moet je er maar even bij denken.

Sterker nog, wanneer ik de huisarts bel met een klacht dan wordt er een telefonisch consult ingezet. Je vertelt je verhaal, de dokter stelt een aantal vragen en voordat je het weet heb je telefonisch gewoon een diagnose zonder dat iemand je überhaupt heeft gezien. Of een dikzak van een recept van mega verslavende pillen die je gewoon mag verdubbelen zonder dat de dokter je gezien heeft. Best apart toch?

Corona bedankt en een ode aan mijn vriendinnen!

Ondanks de verbazingen heb ik ook meer inzichten gekregen over mijzelf, mijn leven en waar ik nu wel en niet blij van word. Zo wist ik al dat ik niet iemand ben die heel vaak heel veel mensen om zich heen hoeft te hebben. Waar dit voor sommige mensen nog weleens een raar dingetje was, ben ik in deze tijd heel erg blij dat ik deze eigenschap heb. 

Ik merk dat ik de tijd heb om over dingen na te denken, te ontdekken en voor mijzelf een manier kan vinden om ermee om te gaan. Mijn vriendinnen worden soms misschien wel stapelgek van alle inzichten over de liefde, de ware liefde, de idiote liefde, de vele thuisbezorg websites met chocolade en andere bijzondere etenswaren en de vragen over de 1,5 meter afstand wanneer je bij elkaar in de auto zou zitten. 

Op het gebied van vriendschap heb ik wederom geleerd. Ook in deze tijd komen, gaan en blijven mensen. Maar degene die blijven zijn wel degene waar het om gaat in het leven en die koester ik dan ook met heel mijn gekke hart!

Wanneer ik na een aantal maanden de balans optel van corona tot nu toe, dan vind ook ik het echt heus wel eens lastig dat de spontaniteit van het leven is verdwenen, maar ben ik heel dankbaar voor de lieve mensen in mijn leven, mijn eigen groei en ontwikkeling en Netflix ;-)